Soms zijn we de hoofdrolspeler in ons eigen verhaal, soms voelen we ons slechts een figurant in dat van een ander. We dragen maskers, kostuums, spelen rollen en passen ons script aan op het publiek om ons heen. De lichten gaan aan, het doek gaat op, en we spelen onze scènes, soms vol overgave, soms twijfelend over de volgende zet.
Maar wat als we stoppen met acteren? Wat als we de maskers afzetten en gewoon onszelf durven zijn, zonder angst voor applaus of kritiek?
Het leven vraagt ons niet om perfectie, maar om echtheid.
Want de mooiste voorstelling is degene waarin we durven te spelen zonder te doen alsof.
© Blog a la Syr
Reactie plaatsen
Reacties
Syr, heel mooi beschreven. Je zelf kwetsbaar opstellen is de kracht wat je uitstraalt naar buiten. Liefs, Roos