Uit het oog, maar niet uit verbinding.

Zes weken geleden heb ik ontslag genomen van mijn werk. In goed overleg heb ik besloten om zes weken te blijven om de bezetting bij te staan tijdens de zomervakantie en om mijn werkzaamheden netjes over te dragen. Zo gezegd, zo gedaan. Er is nog een collega van een andere afdeling die ontslag heeft genomen. Er is aan ons beide gevraagd of we het leuk zouden vinden als er een afscheidsfeestje georganiseerd zou worden. Wij vonden het beide een goed idee. Zes weken klonk toen nog heel lang. Maar het kwam steeds dichterbij en dinsdag was mijn laatste kantoor dag met al mijn naaste collega's en een dag later officieel mijn laatste werkdag. Bepakt en bezakt ging ik die dinsdag vroeg in de ochtend naar mijn werk toe. Ik heb mijn naaste collega's (inclusief teamleider en manager) een presentje gegeven en een brief met een persoonlijke boodschap. Ik heb er ook een persoonlijk cadeautje bij gedaan.

Ik zat een maand geleden op de bank te bedenken wat ik mijn collega mee kon geven als afscheidscadeautje. Ik keek naar mijn salontafel. Ik heb een grote ruwe rozekwarts op mijn salontafel staan. Toen kwam ik op het idee om mijn collega's een natuursteen cadeau te geven. Ik ging per persoon nadenken welke natuursteen ik bij ze vind passen. Ik heb de stenen besteld, netjes ingepakt in een doosje met een beschrijving erbij.

Toen één voor één mijn collega's binnen kwamen druppelen begon ik de cadeautjes uit te delen. De één was er stil van, de ander weer emotioneel, weer een ander vond het heel bijzonder en ga zo maar door. Maar een ieder kon zich in de keuze van zijn of haar natuursteen vinden. Ik had voor een collega een Amazoniet. Een prachtige lichtblauwe steen uit het Amazone gebied. Het deed hem denken aan zijn roots. Hij is altijd iemand die heel rustig is, maar hij bloeide helemaal op toen hij naar zijn steen keek. De manager gaf ik een zonnesteen die onder andere staat voor leiderschap. Hij was er zo van onder de indruk, ook van de beschrijving en zei dat de steen een mooi plekje krijgt op zijn bureau in zijn werkkamer. Een andere collega heb ik een smaragd gegeven. Smaragd staat onder andere voor beschermd reizen en voor overvloed. Mijn collega die wilt volgend jaar meer gaan reizen als haar man met pensioen is. Mijn collega's lieten elkaar hun stenen zien, lazen de beschrijving aan elkaar voor en de blijdschap vloog om hun oren. Ik heb er voor gekozen om een collega geen natuursteen kado te geven. Ik weet dat deze collega vaak lange afstanden maakt met de auto voor zijn onderneming. Ik heb hem de heilige Koran (klein formaat) gegeven voor in zijn auto. Zodat hij veilige kilometers mag gaan maken en gezegend mag zijn in het ondernemen. En een boekenlegger met een tekst uit de heilige Koran. Hij was helemaal door het dolle heen. Voordat hij de envelop waar de brief in zat openmaakte zei hij:'Oh jee, ik weet dat je goed kan schrijven. Ik weet dat dit er weer eentje is om in te lijsten. Hoeveel tissues heb ik vandaag nodig?'.


Mijn teamleider kwam naar mij toe en zei:'Ik weet niet wat je met het team hebt gedaan. Maar niemand kan meer werken vandaag. Iedereen is van slag hahaha'. In de middag ging ik de werkvloer rond om iedereen te trakteren op home made groenten en kip (halal) pasteitjes en vegan pasteitjes voor de veganisten/vegetariers.

Het zonnetje scheen, dus besloten wij om 17:30 in de tuin achter het kantoorpand het afscheidsfeestje te houden. Er kwamen nog meer collega's binnen druppelen. Onze manager hield een speech voor mijn collega en voor mij. Hij sprak zijn dankwoord uit ook namens het team. In zijn speech naar mij toe zij hij onder andere:'Syreeta, hoe ik je vanaf de eerste dag heb meegemaakt, dat heb je vandaag ook weer laten zien. Ik heb nog nooit iemand meegemaakt die weg gaat en haar collega's zo verwend en waarschijnlijk zal ik dat ook nooit meer meemaken. Vergeten zullen wij jou zeker niet. Je hebt een groot hart en bent er voor de hele wereld, alleen vergeet je soms jezelf. Je bent altijd welkom. De deur zal voor je open blijven staan'. De speech kwam wel binnen. Ik zei tegen mijn collega's: 'Als ik geef, dan geef ik vanuit mijn hart, anders geef ik niet. Ik ben dankbaar en dit is mijn manier om ook iets terug te doen voor jullie'.


Een aantal weken geleden was ik op een vrijdag aan het werk toen ik te horen kreeg dat er een ambulance aan te pas moest komen voor mijn vader. Ik liet alles uit mijn handen vallen, heb mijn teamleider gebeld en ben naar mijn vader toe gereden. Mijn naaste collega's die wisten het wel. Maar deze dinsdag was heel dubbel voor mij. Aan de ene kant was het mijn laatste kantoor dag met mijn naaste collega's inclusief het afscheidsfeestje en aan de andere kant werd mijn vader geopereerd. Ik heb ervoor gekozen om toch naar het werk te gaan. Ik was overdag aan het werk en ik keek naar de klok. Op dat moment waren ze hem aan het opereren. Ik wilde graag weten of de operatie (aan zijn longen) goed gegaan is en of hij volledig uit narcose was. Toen ik goed nieuws kreeg dat de operatie geslaagd is en hij volledig uit narcose was, voelde ik mij zo opgelucht. Mijn collega's waren wederom lief en meelevend.