Weet je wat ik merk...dat ik steeds meer mijn leven dicht bij mijzelf hou. Ik heb geen zin in teveel tierelantijntjes. Ik geniet van de simpele dingen in het leven en van de rust. Vooral dat laatste. Ik geniet tegenwoordig nog meer dan ooit van tevoren van het lekker thuis zijn na een lange werkdag of in de weekenden. In de weekenden kook ik uitgebreider en daar kan ik zo van genieten. Dit weekend ga ik een taco ovenschotel maken. En in de avonduren heerlijk met alle lichten uit onder een zacht dekentje op de bank liggen een leuke film kijken, met kaarsjes aan en thee drinken van vers getrokken theebladeren.
Ik heb onlangs de documentaire gezien van Jay Francis. Ik had gekozen voor een bioscoop buiten de stad, want ik wilde in alle rust de documentaire zien. Dat is gelukt. Ik zat met nog 2 onbekende mensen in een mega grote zaal van de Pathé. Ik zat helemaal als koningin te rijk bovenin de zaal en precies in het midden. Toen Jay in zijn documentaire naar de camera keek en zei: 'Je bent goed zoals je bent'. Toen stroomde de tranen over mijn wangen. Potverdorie, wat een verhaal, veel herkenning, respect. Het raakt.
Van de week vroeg iemand aan mij: 'Ik ben 30 jaar, maar wat draag ik nu eigenlijk bij in deze wereld'. Het werd even heel stil in mij toen zij deze vraag stelde. Ik zei: 'Het feit dat je er al 30 jaar bent. JIJ draagt bij in deze wereld. JIJ draagt samen met je medebewoners de wereld, besef je dat?'. En toen werd het aangenaam stil bij haar van binnen en verscheen er een prachtige glimlach op haar gezicht.
We vragen ons een hoop af in het leven. Dat is niet erg en niet meer dan logisch. Maar wist je dat onze hoofd overuren draait. Ons hoofd zit vol met gedachtes. Onze hersenen verwerken al onze prikkels gedurende de dag. Een aardige en belangrijke klus, vind je niet?
Naast de dagelijkse 'Waarom zijn de bananen krom' en 'Wie was er eerst, de kip of het ei' gesprekken, pittige verhalen, vragen met de bijbehorende gedachtes die erbij komen, vind ik het belangrijk om dat koppie van mij regelmatig weer in balans te brengen. Even geen 'monkey mind'. Een 'monkey mind' die de hele wereld af reist met al haar gedachtes, terwijl ze gewoon met twee voeten op Hollandse bodem staat.
En weet je wat ik dan ga doen om dit te doorbreken? Zumba! Ik ga gewoon een uurtje in de sportschool staan dansen tussen een groep vrouwen. Onder andere op de tonen van Gloria Estefan 'Conga', 'Arranca' van Becky G en 'This is how we do it' van Montell Jordon.
Je ziet jezelf echt als een hyperactieve monkey verdwaald in de jungle in de spiegel terug tijdens de Zumba les als je een monkey mind hebt. Je ziet jezelf dansen als een oliebol bij het stoplicht.
Het is zo lekker om je twee keer in de week even helemaal te laten gaan op een plek waar je die ruimte gegeven wordt en waar je weer helemaal in je kracht komt. Het zorgt ervoor dat mijn hoofd tot rust komt.
Weet je wat mij ook helpt om uit mijn hoofd te gaan? Humor. Ik heb vandaag nog zo gelachen op het werk. De deur ging open en een collega kwam vol trots binnen met zijn spiksplinternieuwe, fel groene, reflecterende, wind- en waterdichte winterjas. Een andere collega kijkt hem aan en zegt: 'Wat heb jij nou aan? Je lijkt wel op een Granny Smith (appel).Weer een andere collega vertelt dat hij een dag geleden naar de kapper is geweest. Zegt er een collega tegen hem: 'Je haar is inderdaad wat korter. Nou je het zegt. Oh, je bent dus naar de kapper gegaan. Ik dacht dat je van de trap was gevallen.' Ik lag nog net niet onder het bureau van het lachen.
Ik heb zo van die fases...en de laatste tijd kijk ik graag naar het programma van Gordon Ramsey: 'Oorlog in de keuken'. Je zou denken: 'Brengt die schreeuwende en scheldende Gordon Ramsey je nu tot rust'. Gek genoeg wel. Hoe gekker een programma, hoe rustiger ik ervan kan worden. Raar he? Het kijken naar andermans ellende, om je eigen dagelijkse beslommeringen te vergeten.
Het programma gaat over Gordon Ramsay die restaurant eigenaren gaat helpen om faillissement tegen te gaan. Zijn manier van aanpakken is iets waar je tegen moet kunnen. Aanpakken met fluwelen handschoenen gaat de restaurant eigenaren ook niet helpen. De handen moeten flink uit de mouwen gestoken worden en de mind-set moet om. Dit gaat niet zonder slag of stoot. Ik blijf steeds kijken uit nieuwsgierigheid om te zien hoe het afloopt.
Sinds ik de laatste tijd het programma van Ramsay volg, vallen de restaurantjes bij mij in de buurt extra op. In de buurt waar ik woon word je helemaal plat gegooid met eetgelegenheden. In mijn straat zitten er zelfs twee restaurants. Er zit een restaurant op de hoek van de straat. Ik passeer dit lokale restaurantje al 13 jaar, maar ben er nog nooit gaan eten. Het is vrij klein, maar zit elke weekend ongeacht seizoen propvol. Het is zo dichtbij, dat ik er bijna in mijn pantoffels naartoe kan gaan. Ik zat zo te bedenken dat het mij toch leuk lijkt om een keertje iets exclusiefs daar te gaan eten. Ik ben de website gaan opzoeken om te kijken naar het menukaart. En die was er niet. Het is een website waarop staat: 'Eten wat de pot schaft'. Eten wat de pot schaft? Dat meen je niet? Dat is toch net iets te spannend voor mij. Zo spannend...dat het mij eigenlijk extra nieuwsgierig heeft gemaakt. Ik ga binnenkort eens langs (aangezien ik niet alles eet wat los en vast zit) om informatie op te vragen. Ik voel weer aan alle kanten een nieuwe belevenis aan komen....jij ook?
Ik heb dus ontdekt dat een rustig hoofd mij meer ruggengraat geeft in mijn dagelijkse leven. Om een waargebeurde voorbeeld te geven:
Mijn afdruiprek op mijn aanrecht was kapot. Ik was toevallig in de Action, toen ik daar een mooie zwarte afdruiprek voor 5 euro zag. Ik keek ernaar en dacht: 'Dit ding gaat mij helpen mijn leven makkelijker te maken. Ik kan mijn vaat erop laten uitlekken. Er gaat niks boven schoon servies'. Op de zaterdagochtend was ik aan het afwassen toen er borden van de afdruiprek naar beneden vielen. Ik keek naar een keukenvloer vol met scherven.
Vroeger zou ik echt uit mijn panty scheuren bij dit soort gebeurtenissen. Maar ik zag een verandering bij mijzelf. Ik bleef rustig. Ik pakte mijn stoffer en blik en veegde alle scherven op. 'Het zal wel ergens goed voor zijn. Scherven brengen geluk. Ik wilde stiekem toch al nieuwe borden.', waren de gedachtes die door mijn hoofd gingen. En ik ging rustig verder met afwassen.
Wat is jou uitlaadklep? Wat zet jij in om jezelf weer even te resetten. Wat zijn de dingen die jij tegenwoordig doet om weer tot jezelf te komen?
Ik ben benieuwd. Laat het weten in de reacties.
© Blog a la Syr
Reactie plaatsen
Reacties