Het is donderdag en ik zit aan de eettafel met een lekker warm kopje thee. Ik heb het koud. Maar heb de ramen even opengezet om het huis te luchten. Het is 2 januari 2025. Ik heb een bakje blauwe bessen voor mij staan. Ik heb weinig eetlust, maar probeer toch wat hapjes te nemen. De sterrenmunt thee smaakt goed.
Ik heb nog drie kwartier de tijd voordat ik de deur uit moet. Ik sla mijn laptop open en begin aan een nieuwe Blog a la Syr met mijn review over de film 'Flow' die ik vorige maand in het filmhuis heb gezien. De drie kwartier was voorbij, maar ik had mijn blog af. Ik sloot mijn laptop af, trok mijn jas en schoenen aan, pakte mijn tas en liep naar buiten. Ik deed de buitendeur achter mijn dicht en zette twee stappen naar voren. Ik nam een hap lucht en het eerste wat ik dacht was: 'Mijn eerste stappen buiten in het nieuwe jaar'. Ik had het koud, maar het was fijn om de frisse lucht te voelen na een paar dagen binnen zitten. Ik liep de hoek om naar mijn auto. Overal lag er vuurwerk troep. Echt asociaal. Ik vind dit echt niet kunnen. Vroeger in mijn ouderlijk huis ging mijn vader op 1 januari met een straatbezem achter en voor het huis altijd alles opvegen en in de vuilnisbak buiten gooien. Zo ben ik opgevoed en dat vind ik niet meer dan normaal. Als het gaat regenen, dan loop je met de vieze drab van vuurwerk en kartonnen dozen zo je huis binnen. Enfin...ik zag daar mijn liefde staan...mijn lieve auto. Er verscheen gelijk een glimlach op mijn gezicht. Ik deed de deur open en startte de motor. Mijn buurman is auto monteur en heeft mij geleerd om niet gelijk weg te rijden, maar eerst de motor te verwarmen. Na een paar minuten ging ik op weg naar de praktijkondersteuner waar ik een afspraak had. Ik parkeerde mijn auto en dacht: 'Wat hoor ik nu?'. Ik keek in mijn buiten spiegel en zag kinderen vuurwerk afsteken. Oh nee...wat nu? Hebben deze kinderen niks anders te doen dan op 2 januari aan de haal gaan met dat klere vuurwerk? Tussen het knallen door haastte ik mij naar binnen en ging naar de aanmeld zuil om mij aan te melden. De vriendelijke praktijkondersteuner riep mij naar binnen. Vandaag had ik de longfunctie test en dat duurde ruim een uur in totaal. Ik heb veel met haar gesproken, zij heeft mij vragen gesteld en die heb ik beantwoord. Zij heeft mij uitleg gegeven. De diagnose kon niet vastgesteld worden, maar mijn longen zien er wel redelijk schoon uit op de longfoto's. Nadat ik was bijgekomen van de longfunctie test, besprak ze de resultaten met mij. De cijfers waren in de eerste instantie in het rood, maar toen ik de medicatie ingediend kreeg en de test voor de tweede keer kreeg zag ze wel een klein beetje verbetering. Zij heeft mij een andere longmedicatie meegegeven en een hogere dosis, want de vorige longmedicatie werkte afdoende. Eens even kijken wat dit gaat doen. Volgende week heb ik nog een onderzoek te gaan. Blijft spannend. Ik ben blij dat de medici mijn klachten serieus nemen, want ze zien zelf ook de resultaten en dat ik voor hun neus als een zeehond zit te hoesten met een zware ademhaling. Wat jullie wellicht niet weten is dat ik mijn blogs inspreek met stemgeluid. Dit doe ik heel graag en vind ik ook leuk. Ik word er steeds beter in.
Maar ik zal jullie de bloopers besparen. Als ik een blog met stemgeluid inspreek, dan stop ik wel zeker 10 keer om te hoesten en om naar adem te happen. Ik zet het inspreken even op pauze en ga daarna weer verder met inspreken. Dit hoor je gelukkig niet. Maar dat zijn achter de schermen ervaringen. Wellicht dat ik daar nog een keer een aparte blog over maak. Maar nogmaals, het inspreken doe ik met alle liefde.
De apotheek heeft de nieuwe medicijnen met de inhaleerpomp besteld en dat wordt morgen bij mij thuis bezorgd. Ik bedankte de praktijkondersteuner vriendelijk en liep de praktijk uit. Ik zat in de auto en ging nog even naar de winkels. Eenmaal mijn auto geparkeerd liep ik met mijn oudejaarsloten naar de sigarenboer. Ik had twee halve oudejaarsloten gekocht. Ik wist dat ik op 1 lot niks had gewonnen en met de andere lot 2 euro 50. De dame achter de balie zei: 'Ze zeiden dat je altijd prijs hebt en nu snap ik waarom'. Ik zei: 'Het is 2 euro 50. Laten we maar zo denken...beter iets dan niets'. Ze zei: 'Dat is waar'. Ik zei: 'Ik woon nu eenmaal niet in Heemskerk of Bladel'. De dame achter de toonbank zei: 'Jammer genoeg niet. Dat zou wat zijn.' Nou, dat zou zeker wat zijn. Ik liep naar de winkel Action, want ik wilde een plastic bewaardoos kopen om mijn kerstspullen goed op te bergen. Het zat in een kartonnen verhuisdoos, maar dat vind ik niet stabiel genoeg. Ik ging de poortjes door en gelijk aan de rechterkant stonden er plastic dozen met deksel in verschillende formaten. Ik had al snel mijn keuze gemaakt en haalde de bak met deksel eruit. Er kwam een mevrouw naast mij staan en vroeg aan mij: 'Mevrouw, wat zou jij doen. Twee kleine plastic bakken met deksel of 1 grote. Welke moet ik kiezen?Die grote van 80 liter?'. Ik keek die onbekende mevrouw van top tot teen aan en zei: 'Als je er zelf in gaat liggen, dan zou ik die van 80 liter nemen'. Ze begon te lachen. Ik zei tegen haar: 'Het ligt eraan wat je wilt gaan opbergen en hoeveel opbergruimte je hebt voor de doos'. Ze zei: 'Ja, dat is waar.' Ik wenste haar veel succes met uitzoeken en liep naar achteren. Ik heb twee bloempotten gekocht in de kleur taupe en twee modieuze kandelaars in een zand kleur. Dan ziet het er ook niet zo kaal uit als ik de kerstdecoratie heb opgeruimd. Dan heb ik er weer wat leuke opvulling voor. Ik ging nog even naar de supermarkt. Ik heb avocado gekocht, mango, een zak slamix, gekruide tempeh en crackers. Met de spullen in een grote plastic bak liep ik als een pakezel weer terug naar mijn auto. Toen ik thuis kwam, was ik moe en benauwd. Maar ik moest nog gaan koken. Op een klein schaaltje met blauwe bessen had ik voor de hele dag niks gegeten en het was al vijf uur s'middags. Ik besloot om te gaan koken. Ik had kipfilet uit de vriezer gehaald. Ik heb kip kerrie gemaakt met cherrytomaatjes en lente ui erdoorheen. Ik ben snijbonen en worteltjes gaan roerbakken en dat heb ik gegeten met pandan rijst. Ik heb nog een kerstkransje gesnoept en een liter kruiden thee gedronken.
Ik kwam op de bank zitten met een dekentje en met de laptop op schoot. Ik had drie blog's a la Syr klaar staan en die wilde ik gaan publiceren. Nadat ik dat had gedaan keek ik tussendoor naar de televisie. Ik keek om mij heen en zag mijn kerstspullen nog staan. Ik schoof van de bank naar voren en pakte mijn sneeuwbol van de salon tafel. Ik keek naar de sneeuwbol en schudde het heen en weer. Ik zag sneeuwvlokjes in de sneeuwbol. Het gaf mij een warm en gezellig gevoel. Ik keek naar mijn 'ginger bread' glitter huisje en naar de kerstman die aan een gouden touw hangt aan mijn slaapkamer deur. Ik heb de plastic doos gekocht en heb kranten papier. Als ik mij morgen goed voel, dan ga ik mijn kerstdecoratie netjes opbergen voor de volgende kerst. Ik heb nog heel wat op te ruimen in huis, maar dat zal ik gaandeweg stukje bij beetje doen. Ik hou ervan als mijn spullen netjes opgeborgen zijn en geordend, zodat ik niet het hele huis hoeft door te zoeken als ik iets nodig heb.
Ik liep naar mijn vitrinekast, haalde er een pakketje uit en kwam ermee op de bank zitten. De vorige keer zei de arts dat ik ook stress gerelatareerde klachten heb. Omdat ik vaak hartkloppingen heb in rust. Iets wat ik confronterend vond om te horen, maar het klopt wel. Ik heb vorige maand via de webshop Temu borduursetjes gekocht. Twee complete borduursetjes met de afbeelding van het Zwanenmeer en van de Ying en Yang in de vorm van de volle maan. Vroeger heb ik door mijn moeder leren borduren en ging ik ook borduren op de hobbyclub waar ik als kind iedere woensdag naar toe ging. Borduren zorgt ervoor dat je geconcentreerd bezig bent en daardoor weinig ruimte hebt in je hoofd om te piekeren. Ik haalde de borduursetjes uit de verpakking. Ik ga eerst de aankomende dagen de kerstdecoratie opruimen en dan ga ik gedurende de dag tussendoor zitten borduren. Ik heb er wel zin in. Even weer terug naar mijn kindertijd. Hoe ik op de hobbyclub als kleine Syreeta die een paar melktanden miste, met een grote strik op haar hoofd, met een tuinpak aan, met haar toen nog korte beentjes op een grote mensenstoel geconcentreerd zat te borduren. Ik had toen een borduursetje van de Smurfen met blauw, wit en geel draad. Het borduren heb ik ruim 29 jaar niet meer gedaan, maar ik ben het niet verleerd. Ik ben heel benieuwd hoe ik het zal ervaren en heb er zin in.
Ik ga deze alledaagse blog a la Syr afronden, inspreken en op de website plaatsen. Dan ga ik nog een kopje thee drinken en dan zoetjes aan gaan slapen.
Dank je wel voor het lezen en tot de volgende Blog a la Syr.
© Blog a la Syr
Reactie plaatsen
Reacties